…seinasti heili dagurinn okkar í Munchen og við vorum hreinlega ekki með neitt ákveðið á plani. Ég stakk upp á að fara í BMW safnið fyrir bóndann en hann var ekki spenntur fyrir því, og þá var höll sem ég sá auglýsta en það tæki ca 40 mín að komast þangað og kostaði slatta að fara inn. Leit reyndar mjög spennandi út en stór hluti af henni voru garðar, og þar sem það var rigning þennan dag þótti okkur það eitthvað lítið spennandi. En þá sá bóndinn Residenz München auglýst, sem er höll bara í 20mín frá hótelinu okkar. Það kostaði ekki neitt mikið að fara þangað þannig af stað var arkað…
….það tók okkur smá stund að átta okkur á hvar væri farið inn í miðasöluna, en þetta var í raun höllin sem við gengum fram á fyrsta daginn okkar og ég dáðist mikið að, Residenz München fyrrum konungshöll Wittelsback konunganna í Bæjaralandi….
Smella fyrir heimasíðu Residenz München – og athugið að skáletraður texti er þýddur beint af henni!
…eftir að hafa gengið allan hringinn þá fundum við lítinn húsagarð og í honum var röð sem var í miðasöluna. Það kostaði bara 10 evrur á manninn að fara þarna inn, og við tókum “litla” túrinn eftir ráðleggingar starfsmanns. En hann er um “bara” 130 herbergi og við sáum því ekki leikhúsið og treasury…
Munich Residence var aðsetur og stjórnarsetur hertoga, kjörmanna og konunga Bæjaralands frá 1508 til 1918. Í gegnum aldirnar breyttu prinsarnir kastala í norðausturhorni borgarvirkjanna (“Neuveste”, 1385) í stórkostlegt konungssetur og stækkuðu húsagarða og garða inn í borgina.
…eitt af fyrstu rýmunum sem maður kemur inn í forfeðragallerí-ið og það er strax nóg til þess að maður grípi andann á lofti og sjái mikilfenglega þess sem í vændum er. Það er greinilegt að það að gera fjölskylduveggi á ganginum er ekkert nýtt af nálinni:
Strax eftir að hann tók við embætti árið 1726 fól Karl Albrecht kjörforseti hinum franska þjálfaða hirðarkitektinum Joseph Effner að reisa forfeðragalleríið. Hinn ungi arkitekt François Cuvilliés vann einnig að stórkostlegri hönnun þessa herbergis. Gyllt útskurður á veggjum er eftir Wenzeslaus Miroffsky. Stucco verkið var búið til af Wessobrunner Johann Baptist Zimmermann. Yfir hundrað andlitsmyndir af meðlimum Wittelsbach-hússins eru felldar inn í útskorna og gyllta veggklæðningu gallerísins.
Með forfeðragalleríinu skapaði Karl Albrecht glæsilegan minnisvarða um húsið í Wittelsbach, sem ætlað var að gefa til kynna stöðu og tengsl ættarinnar. Af hvoru tveggja dró Karl Albrecht kröfu sína um keisaralega reisnina, sem hann náði að lokum árið 1742.
…barrokkstíllinn er mikilfenglegur að skoða og hugsa til allra sem hafa gengið þarna um…
…Grotto steinagarðurinn er ótrúlega merkilegur að sjá, skreyttur með skeljum og grjóti – mjög ólíkur restinni af höllinni:
Tíu húsagarða er að finna inni í stóru samstæðunni: Grotto-garðurinn (Grottenhof) með Perseus-gosbrunninum var byggður á árunum 1581 til 1586 undir stjórn Vilhjálms V (1579–1597) af Friedrich Sustris sem leiðandi arkitekt, og dregur nafn sitt af grotunni á vesturhlið Fornasafnsins.
…ég held að Fornasafnið hafi verið eftirlætisrýmið mitt. En þetta er elsti salurinn í Munich Residence, 66m að lengd og hann er algjörlega einstakur að dvelja í. Ég held að við höfum verið lengst þarna inni því mig langaði hreinlega ekki að fara í burtu.
Þessi salur er elsta herbergið í Munich Residence. Hann er 66 metrar að lengd og er stærsti og glæsilegasti endurreisnarsalurinn norður af Ölpunum. Hertoginn Albrecht V lét smíða hann á árunum 1568 til 1571 fyrir safn sitt af fornskúlptúrum, þar af leiðandi nafnið “Antiquarium”.
Málverkin 16 úr smiðju Peter Candid í kórónu hvelfingarinnar sýna myndlíkingar um frægð og dyggðir.
Sumar brjóstmyndir og aðrar skúlptúrar sem nú eru sýndar á lengdarveggjunum eru úr safni Albrechts V. hertoga, sem þó var stækkað á 17. og 18. öld.
Lunetturnar og gluggahlífin eru skreytt með 102 myndum yfir bæi, markaði og hallir í því sem þá var hertogadæmið Bæjaraland.
…þetta hefur verið mikið gert upp aftur en um 70% borgarinnar var spengt upp í seinni heimstyrjöldinni og var höllin engin undantekning…
…alls staðar eru rými sem eru svo grand og flott, þessi “litli” stigi og gangurinn var klæddur með gulum marmara…
…ríkulega skreytt einkaherbergin og allt í stíl…
All Saints Court kirkjan
Ludwig I konungur lét reisa All Saints Court Church á árunum 1826 til 1837 samkvæmt teikningum arkitektsins Leo von Klenze. Fyrsta tilefnið var dvöl Ludwigs, þá krónprins, í Palermo árið 1823, þar sem hann var mjög hrifinn af Norman-Byzantine hallarkapellunni frá 12. öld . Klenze varð að svara ósk Ludwigs um að reisa slíka kirkju í dvalarheimilinu, en túlkaði miðaldalíkönin í anda klassíkarinnar sem hann vildi helst.
Upphaflega voru hvelfingar og apsis nýrrar dómkapellu skreytt með lituðum málverkum á gylltum bakgrunni og veggir klæddir lituðum gipsmarmara. Konungur og hirð sóttu messuna í sýningarsölum sem eru beint aðgengilegar frá dvalarherbergjunum. Borgarar Munchen gengu inn í kirkjuna að utan í gegnum austurhliðina í rómönskum-gotneskum stíl.
Kaþólska dómkirkjan Residenz var sérstaklega mikilvæg vegna þess að hún var fyrsta kirkjan sem reist var í Bæjaralandi eftir veraldarvæðingu árið 1803. Dagskrárlega var það því helgað „öllum dýrlingum“.
Innrétting kirkjunnar, sem eyðilagðist að mestu í síðari heimsstyrjöldinni, var aðeins opnuð almenningi aftur árið 2003. Eftirstöðvar byggingarinnar var varðveitt og vandlega lokað. Með því að nota nútíma byggingarlistarhönnun gæti salurinn loksins verið lagaður sem tónleika- og viðburðasalur.
…mæli með að gefa sér góðan tíma til að skoða…
….þó þessi gangur væri “einfaldari” en margt annað þá fannst mér hann svo dásamlega fagur…
…loftaskreytingarnar, og í raun skreytingarlistarnir meðfram loftinu öllu…
Aðgangur að dæmigerðum herbergjum frumbarokksheimilisins, sem sett voru upp undir Maximilian I, var veitt af keisarastiganum , sem var fullgerður um 1616 , rúmgóðum, stórkostlega innréttuðum virðulegum stiga í norðurálmu keisaragarðsins.
Keisarastiginn leiðir að forgarði keisarahallarinnar, sem einnig var byggður undir stjórn Maximilianus I í upphafi 17. aldar , sem var stærsti og mikilvægasti hátíðarsalur hússins á þeim tíma – staður með hæstu vígslustöðu.
…stórbrotið er eina orðið sem ég á til…
…þarna hefur þetta væntanlega verið mikið púsl að flísa allt…
…algjörlega trylltir gluggar, bara í hverju rými…
Dómkapellan sem byggð var í upphafi 17.aldar. Hringlaga kórnum var bætt við 1630. Eins og þið sjáið þá eru gluggar sem að lágu að herbergjum sem þýddi að íbúar þeirra gátu sótt messu úr sínum eigin rýmum. Hentugt…
Meðan meðlimir dómstólanna tilbeiðslu á neðri hæð kapellunnar fyrir neðan fylgdist ríkjandi fjölskyldan með daglegri messu frá galleríunum, sem þeir gátu auðveldlega náð frá íbúðum sínum.
Dómkapellan er tileinkuð mey hinnar flekklausu getnaðar. Þetta var líklega sérstakt val Maximilianar, því hann hafði þegar tekið Maríu mey sem verndardýrling Wittelsbach-ættarinnar og Bæjaralands. Stóra miðmálverkið af háaltarinu eftir Hans Werl (1600) sýnir meyjuna tróna í dýrð undir þrenningunni.
The Rich Chapel, sem var vígð árið 1607, var einkastaður tilbeiðslu Maximilian I hertoga og konu hans. Það var hér sem hertoginn geymdi safn sitt af dýrmætum minjum , líkamsleifum dýrlinga. Vegna hinna gagnlegu krafta sem rekja má til minja varð Rich Chapel hugmyndafræðileg og andleg miðstöð barokkbústaðarins.
Hurðargafli með gylltum terracotta fígúrum, mynd: Bayerische Schlösserverwaltung
Rík kapella með silfuraltari, mynd: Bayerische Schlösserverwaltung / Florian Schröter
Íburðarmikið orgel, smáatriði, mynd: Bayerische Schlösserverwaltung / Florian Schröter
Loft ríku kapellunnar, mynd: Bayerische Schlösserverwaltung / Florian Schröter
Scagliola spjaldið, smáatriði, mynd: M. Listri/FMR, Mílanó
Hurðargafli með gylltum terracotta fígúrum, mynd: Bayerische Schlösserverwaltung
Rík kapella með silfuraltari, mynd: Bayerische Schlösserverwaltung / Florian Schröter
Í samræmi við einstakt mikilvægi hennar var kapellan skreytt með sérstakri glæsileika með lituðum marmara og gylltum lágmyndum. Veggirnir eru klæddir scagliola þiljum, innfellingum með fallegu útsýni og blómaskreytingum listilega gerðar úr marglitum stucco marmara, sem með glampandi slípuðu yfirborði sínu lítur út eins og alvöru marmara.
Mikið af upprunalegu skreytingum Rich Chapel er enn á sínum stað. Þetta felur í sér altarið með framúrskarandi silfri lágmyndum eftir Augsburg gullsmiðina Hans Schebel og Jacob Anthoni, skrautlega orgelið og grafið kristalsminjagripinn.
…mikið af höllinni var sprengt og skemmt í stríðinu og mikil uppbygging hefur átt sér stað…
…hugsið ykkur bara 130 herbergi svona álíka ríkulega skreytt…
…inn á milli koma stílhreinir gangar, greinilega nýrri og hafa því ekki sömu karaktereinkenni og eldri salakynnin, en samt svo fallegir…
…það er ótrúlega mikið af söfnum í höllinni og í þessu herbergi var safnað postulíni, þið sjáið glitta í blátt alls staðar inn á milli – og það eru einmitt mini bláir og hvítir postulínsvasar…
…oftast nær þar sem vantar myndir í loftið, þá hafa þær glatast í stríðinu og ekki verið til myndir af þeim áður eða upplýsingar um þær…
…risavaxinn stigi þar sem veggirnir eru klæddir bleikum marmara…
…og bara í algjörlega fullkomnum bleikum lit…
…það er svo merkilegt að skoða alla þessa sögu og allt þetta handverk…
…og “einföld” hurð á milli rýma, gulli klædd og flúruð. Búið að setja gler yfir til að verja hana…
…hér hefur verið veitt áheyrn, og takið eftir þessari ljósakrónu…
…og ég uppgvötaði að þetta er sennilegast bara einhver forfaðir minn,
í það minnsta deilum við sömu pósunni…
Munich Residence hefur verið opið almenningi sem safn síðan 1920 og er í dag eitt mikilvægasta hallarsafn Evrópu. Hin umfangsmikla bygging er minnismerki í stein um sjálfsmynd verndara hennar, höfðingja frá Húsi Wittelsbach, sem stjórnuðu Bæjaralandi fyrst sem hertogar, frá 17. öld sem kjörmenn og frá 1806 til 1918 sem konungar.
…stórkostlega skemmtilegt að skoða þessa höll, og bara ferðin öll – þannig að það voru ansi sátt hjón sem héldu heim á leið. Búin að ganga af sér allt vit, rétt eins og á að gera í svona ferðum ♥
ps. þætti vænt um að þið mynduð smella á like-hnappinn ef þið höfðuð gaman af póstinum og ekki væri nú verra að heyra aðeins frá ykkur!