Smá pæling…

…en yndið hún Ragnhildur hjá Jónsdóttir &Co deildi í gær hlekk að þessu myndbandi.

Ég horfði á þetta og ákvað í skyndi að þetta mætti bara alveg verða póstur dagsins…

https://www.youtube.com/watch?v=7DdM-4siaQw

…það er nefnilega þannig að við myndum allar velja fallega hliðið fyrir allar vinkonur okkar, fyrir mömmu, fyrir tengdó, fyrir dætur og bara nánast fyrir hvaða konu sem við þekkjum.  Ekki bara velja fallega hliðið – heldur hvetja þær til þess að ganga í gegn og ýta þeim áfram.  En við sjálfar?

Ég hugsa að flestar myndum við síðan fara sjálfar í gegnum meðal-hliðið!

Af hverju erum við svona?

Ég fór um daginn með tveimur yndislegum vinkonum í bæjarleiðangur.  Á milli þess sem að við hlógum mikið og skemmtum okkur konuglega (drottningarlega?) þá spjölluðum við um daginn og veginn.  Ég fór að segja þeim frá einhverjum komplexa sem ég hef, einn af mörgun, varðandi hitt og þetta, og hvað ég myndi vilja láta gera til þess að laga þetta.

Vinkona mín sagði þá: “vá, ég hef sko aldrei tekið eftir þessu!”

Ég sagði við hana: “nei auðvitað ekki, þú ert svo yndisleg og vinkona mín og þú sérð mig með hjartanu”.

Núna, ætla ég að fara að reyna að æfa mig í að sjá mig sjálfa með hjartanu!

Viltu gera mér greiða, og reyna að gera slíkt hið sama fyrir þig sjálfa – og mundu að við eigum allar fallega hliðið skilið ❤

ps. þætti vænt um að þið mynduð smella á like-hnappinn ef þið höfðuð gaman af póstinum!