Hver hefði trúað…

…en í gær gerðist dulítið sem ég er búin að vera að bíða eftir.

Sólin skein og það kom birta inn í húsið – þið vitið, alvöru birta.

Mér hefur fundist vera dimmt, þrátt fyrir smá sólarglætu úti við, en í gær var þetta eitthvað öðruvísi.  Bjart og fallegt…

…vá hvað þetta gladdi mig mikið…

…og gladdi strákana líka, sem nutu þess að liggja í sólargeislunum..

…á meðan ég bíð eftir að finna rétta hægindastólinn til þess að hafa við sófana, þá setti ég skemilinn okkar þarna.  Hann varð hins vegar eitthvað einmanna en það lagaðist þegar á hann lagðist þessi risagæra 😉

Allir verða glaðir þegar þeir kynnast risagærum, ekki satt?

…lenti í skemmtilegum samræðum inni á Skreytum Hús hópnum í gær, þar sem ein var svo hissa yfir að ég væri ekki með sjónvarpið í miðjunni á skenkinum.  Ég varð alveg gapandi bit, því ef ég á að segja eins og er – þá kom það aldrei til greina.  Ég myndi ekki fíla að hafa sjónvarpið í miðju og litla hluti sitt hvoru megin við það.  Svona erum við nú misjöfn og misjafnt hvað hver og einn þarf til þess að láta sér líða vel 🙂

Hugsunin hjá mér er meira sú að sjónvarpið sé eins og hluti af óreglulega myndavegginum, og þykkasti ramminn kemur þarna við hliðina á því, svona sem smá mótvægi.

Fyrir mig er þetta sjónrænt jafnvægi – ef það skilst…

…sjáið bara sólargeislana leika sér – litlu krúttin á þeim…

…síðan er náttúrulega allt svo bjart með nýja sófanum góða – ps hvenær hættir maður að kalla nýjan sófa, nýjan sófa?
Er það við fyrsta blett? Eða hvað?

ps. það er ekki kominn blettur, enn, 7 – 9 – 13…

…ein af uppáhaldsfjölskyldumyndunum, reyndar án hunda, en þessi er samt uppáhalds (mæli sko með Infantía)…

…stjörnurnar sem prýddu eldhúsgluggan yfir jólin eru komnar í boxin sín upp á háalofti.  En, þessar tvær, og kannski ein systir þeirra fengu að dóla áfram hérna niðri, enda hvítar og mattar keramik stjörnur og ekkert of jóló við það…

…það er líka gaman að hengja hitt og þetta á þennan stiga, annars verður hann bara einmanna greyjið!

…blessaðarar pínurnar eru komnar á hærri stall í lífinu, og fengu disk á fæti undir sig.  Þær voru það lágar að það rétt sást í þær, að mér fannst, og svo vantaði mig líka stað fyrir diskinn – 😉

…dásemdar sólargeislar – já, og annað varðandi sjónvarpið ekki í miðju.  Það er nefnilega hægt að snúa því, þannig að ég get snúið því í átt að t.d. eldhúsborðinu og setið þar og skrandað eitthvað föndur og glápt á eitthvað ótrúlega menningarlegt í sjónvarpinu á meðan (t.d. Friends eða Parenthood eða…)…

…annar ótvíræður kostur við sófasettið er líka hversu háir fæturnir á því eru.  Það er auðvelt að ryksuga undir því, og eins þið sjáið á þessari mynd, þá skín birtan líka undir sófann og þá virkar allt léttara og bjartara.  Næs…

…ég hlýt að vera með málæði, því að þetta var bara stofan sem ég náði að sýna ykkur!

Afsakið mig!

…Raffinn okkar segir samt að ég tali alls ekki of mikið – en hann er reyndar heyrnalaus, blessaður kallinn ❤

Hvað segið þið samt, náði sólin að gleðja ykkur í gær?