EF…
…ef er eitt af þessum oggulitlu orðum sem breyta svo miklu…
…hvað ef..
…en ef…
…og restarnar af þessum setningum geta orðið til þess að ef-ið nagar þig ávalt.
Hvað ef þetta hefði ekki gert?
Hvað ef hlutirnir væru öðruvísi?
Það að auki er hægt að bæta i-i við ef-ið og þá verður það enn verra: efi!
Efinn er ferlegur, nagar mann að innan og skilur eftir tómarúm sem að glymur í.
Vondi ef-i, vonda ef! Svo þegar að ég fór að hugsa það þá er þetta EF eiginlega alltaf eitthvað leiðinlegt: ef, efi, kv-ef, sl-ef, sk-ef, nema kannski þegar maður bætir s-i fyrir framan. Sef er ágætt bara 🙂 og n-ef er reyndar nauðsynlegt, ekki satt?
Ok þá, hætt að bulla og vona að þið eigið góðan dag ♥
ps. þætti vænt um að þið mynduð smella á like-hnappinn ef þið höfðuð gaman af póstinum!
Knús flotta 😉
Án ef-a skemmtileg pæling 😉
‘Eg H-ef og G-ef.
Já…þetta “ef” er hvimleiður andskoti…hefur oftar en einu sinni og oftar en tvisvar valdið manni hugarangri…hins vegar er ég þeirrar skoðunar að allt fari eins og það á að fara, þótt maður fari kannski ekki beinustu leiðina að lokaniðurstöðunni. Knús til þín mín kæra, takk fyrir fallegan spekuleringapóst <3